พ่อแม่หลายๆท่านอาจจะคิดว่าการหยอกล้อหรือแหย่ลูกๆ เป็นการสร้างสีสรรค์หรือความสนุกภายในครอบครัว การเล่นหยิกแก้มหรือจั๊กจี้เอว การเล่นแย่งอาหารหรือสิ่งของกัน เป็นวิธีการสร้างความใกล้ชิดและความสัมพันธ์กับเด็กภายใต้ขอบเขตของการสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทั้งสองฝ่าย การหยอกล้อเป็นการเพิ่มความสัมพันธ์กับลูกๆได้ แต่หากว่าการแหย่เหล่านั้นเกิดขอบเขตหรือกระทบจิตใจลูกๆ  เมื่อนั้นการแหย่เด็กโดยไม่คิดให้รอบคอบและระมัดระวังถึงผลกระทบต่อเด็กที่ตามมามากมายจึงไม่ใช่วิธีการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอีกต่อไป เช่น การล้อเลียนรูปร่างหน้าตา สูง-ต่ำ ดำ-ขาว อ้วน-ผอม การกระทำเหล่านี้อาจส่งผลกระทบกับจิตใจของพวกเขา และส่งผลต่อพัฒนาการระยะยาวให้กับเด็ก ทางด้านอารมณ์และจิตใจ ทำให้พวกเขามีปมติดตัวในระยะยาว ซึ่งอาจจะทำให้เขามีพฤติกรรมที่เลียนแบบหรือเป็นคนที่ก้าวร้าวเมื่อเขาโตขึ้น

เป็นคนที่สูญเสียความมั่นใจในตนเอง เรามักจะเห็นพ่อแม่ชอบแหย่หรือล้อเลียนลูกๆ เกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอก เช่น อ้วน ดำ คำพูดเหล่านี้อาจจะดูเป็นเรื่องขบขันในครอบครัว แต่อาจจะส่งผลต่อจิตใจให้กับเด็กๆ ทำให้เขาเป็นคนที่ขาดความมั่นใจในตนเอง และท้ายที่สุดจะทำให้เขาเป็นคนที่ไม่กล้าแสดงออกเพราะกลัวจะโดนเด็กๆหรือคนในสังคมล้อเลียน

เป็นคนที่แปลกแยกในสังคม การที่โดนผู้ใหญ่หยอกล้อหรือล้อเลียนบ่อยๆอาจส่งผลกระทบให้เขารู้สึกว่าแปลกแยกในสังคม เช่น หยอกล้อในเรื่องผลการเรียน ว่าทำไม่ถึงไม่เก่งเท่าเพื่อนคนอื่นๆ รวมถึงการเปรียบเทียบกับพี่น้องในครอบครัว สิ่งเหล่านี้จะทำให้พวกเขารู้สึกกดดัน และรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ด้อยกว่าคนอื่นและแปลกแยกในสังคม อาจจะนำมาสู่ความเครียด การที่เด็กต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้นานๆจะทำให้พวกเขามีอารมณ์ที่แปรปรวน หงุดหงิดและโมโหง่าย

มีพฤติกรรมทำตาม ลูกๆที่โดนแหย่หรือหยอกล้อบ่อยๆ อาจจะส่งอิทธิพลต่อพวกเขา ทำให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบ เขาอาจจะไปใช้สิ่งที่เขาโดนกระทำไปใช้กับเด็กคนอื่น เช่น ไปล้อปมด้อยของเด็กคนอื่นๆ เพื่อที่จะทำให้เขารู้สึกสบายใจว่า ด้วยความที่พวกเขาเป็นเด็กอาจจะคิดว่าเป็นพฤติกรรมที่ใครๆเขาก็ทำกัน ส่งท้ายที่สุดอาจจะทำให้เด็กมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวและชอบบูลลี่คนอื่น การทำแบบนี้ในสังคมจะส่งผลให้พวกเขามีผลต่อการความสัมพันธ์ที่ไม่ราบรื่นกับสมาชิกอื่นในสังคมอีกด้วยและท้ายที่สุดเขาจะกลายเป็ฯเด็กไม่มีเพื่อนในที่สุด

ขาดความมั่นคงทางอารมณ์  การถูกเย้าแหย่ที่เกินเลยเป็นประจำ มักทำให้เด็กรู้สึกอึดอัดและคับข้องใจ เนื่องจากเรื่องที่ตัวเองไม่พอใจนั้นถูกมองเป็นเรื่องสนุกและเป็นที่ขบขันของคนอื่น และด้วยความเป็นเด็กจึงถูกดึงเข้าสู่ภาวะเครียดและกดดันโดยที่ไม่สามารถบอกหรือแก้ไขได้ด้วยตัวเอง และเกิดความฝังใจในเรื่องใดๆ มักไม่สามารถรับมือหรือจัดการกับอารมณ์ของตนเองในทิศทางที่เหมาะสมได้ บางคนฉุนเฉียวและโมโหง่าย บางคนอยู่กับความกลัวและวิตกกังวล บางคนอยู่กับความทุกข์ใจ ซึ่งล้วนส่งผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตประจำวันเป็นอย่างมาก